Αλεξάντερ Ντούγκιν: Ο ακροδεξιός «Ρασπούτιν» που καθοδηγεί τον Πούτιν

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, Ρώσος διανοούμενος, θεωρείται ο «εγκέφαλος του Πούτιν». Η επιρροή του στον Ρώσο πρόεδρο είναι τεράστια, παρότι υπήρξε ηγετική μορφή τόσο της ευρωπαϊκής «νέας Δεξιάς» όσο και της «alt-right» και των «τραμπιστών» στις ΗΠΑ.

Καθώς η τραγωδία στην Ουκρανία συνεχίζεται, είναι καλό να κατανοήσουμε τις ιδέες του, καθώς τις ασπάστηκε το ρωσικό καθεστώς την τελευταία 20ετία και σήμερα μας οδήγησαν στο κατώφλι μιας ακόμη παγκόσμιας σύρραξης.

Ο Ντούγκιν, παιδί της ύστερης παρακμής της Σοβιετικής Ενωσης, ανήκει στους πολιτικούς στοχαστές που εφευρίσκουν ένα δυναμικό και ένδοξο παρελθόν, γεμάτο μυστικισμό, προκειμένου να ερμηνεύσουν τις αποτυχίες του παρόντος. Υποστηρίζουν ότι το μέλλον επιβάλλει την ανάκτηση αυτού του παρελθόντος από το φιλελεύθερο, εμπορικό, και κοσμοπολίτικο παρόν. Αυτό ακριβώς πρεσβεύει και ο Ντούγκιν.

Στο έργο του «Τα θεμέλια της γεωπολιτικής: Το γεωπολιτικό μέλλον της Ρωσίας», που κυκλοφόρησε το 1997, σκιαγραφεί όλα όσα βλέπουμε σήμερα: Ρώσοι πράκτορες, λέει, οφείλουν να ενισχύσουν κάθε είδους διχαστική τάση στις ΗΠΑ, στηρίζοντας τους θιασώτες του απομονωτισμού· στη Βρετανία, πρέπει να γιγαντωθεί το ιστορικό χάσμα με την ηπειρωτική Ευρώπη και να ενισχυθούν τα αυτονομιστικά κινήματα. Η δυτική Ευρώπη πρέπει να «αγκαλιάσει» τη Ρωσία, με δόλωμα τους φυσικούς της πόρους. Το ΝΑΤΟ θα διαλυθεί εκ των έσω, επισημαίνει.

Ο Πούτιν ακολούθησε κατά γράμμα τον οδικό χάρτη του Ντούγκιν. Αφού τέλειωσε με ΗΠΑ και Ευρώπη, προχώρησε στη θεώρησή του για τη Ρωσία. «Η Ουκρανία είναι ένα ανεξάρτητο κράτος με εδαφικές φιλοδοξίες, που συνιστά μείζονα κίνδυνο για την Ευρασία. Χωρίς την επίλυση αυτού του προβλήματος, δεν έχει νόημα η συζήτηση για την ευρωπαϊκή πολιτική», υποστηρίζει ο Ντούγκιν και οραματίζεται τον διαχωρισμό της Ευρώπης σε δύο σφαίρες επιρροής: τη ρωσική και τη γερμανική, με επικυριαρχία της Ρωσίας εξαιτίας της γερμανικής εξάρτησης από τους ενεργειακούς πόρους της.

Καθώς η Βρετανία διαλύεται, η Μόσχα μαζεύει τα συντρίμμια μέχρι που η αυτοκρατορία της Ευρασίας εκτείνεται «από το Δουβλίνο έως το Βλαδιβοστόκ».

Ο Ντούγκιν καταλήγει πως «αν ο Χίτλερ δεν είχε εισβάλει στη Ρωσία, η Βρετανία θα ήταν παρελθόν. Οι ΗΠΑ θα παρέμεναν απομονωμένες και διχασμένες και η Ιαπωνία, εταίρος της Ρωσίας, θα διοικούσε την Κίνα.

Ο ιδεολογικός ινστρούχτορας πολλών στη Ρωσία θεωρεί,  υποστηρίζοντας πλήρως την εισβολή, ότι η Ουκρανία έχει πολύ μεγάλη σημασία για την αναγέννηση της Ρωσίας. «Η παγκόσμια τάξη, η Δύση έχει στοιχηματίσει στην Ουκρανία ως Αντι-Ρωσία, και για τον σκοπό αυτό έδωσε εργαλειακά το πράσινο φως στον ουκρανικό ναζισμό και την ακραία ρωσοφοβία. Κάθε μέσο  ήταν καλό για να πολεμήσει ενάντια στον ορθόδοξο πολιτισμό και τον πολυπολικό κόσμο. Ο Πούτιν, όμως, δεν το κατάπιε και μπήκε στη μάχη, όχι με την Ουκρανία, αλλά  με την παγκοσμιοποίηση , με την  παγκόσμια ολιγαρχία , με τη  Μεγάλη Επαναφορά,  με  τον φιλελευθερισμό , με  το τέλος της ιστορίας» σημειώνει ο Ντούγκιν.

Ουκρανικός ναζισμός

Μάλιστα, υποστηρίζοντας την παράνομη εισβολή, υπογραμμίζει ότι, «η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στρέφεται όχι μόνο κατά του ουκρανικού ρωσοφοβικού ναζισμού, αλλά ακόμη περισσότερο κατά του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης . Εξάλλου, οι δυτικοί φιλελεύθεροι ήταν αυτοί που έκαναν δυνατό τον ουκρανικό ναζισμό, τον υποστήριξαν, τον όπλισαν και τον έβαλαν στη Ρωσία – ως τον νέο πόλο ενός πολυπολικού κόσμου».

O Ντούγκιν κάνει λόγο για διαβολικό σχέδιο των παγκοσμιοποιητών ώστε να υπονομεύσουν τη Ρωσία στην πιο οδυνηρή περιοχή, να βάλουν τους ίδιους ανατολικούς Σλάβους (δηλαδή ουσιαστικά τους ίδιους Ρώσους) μεταξύ τους και ακόμη και να διασπάσουν τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία που τους ένωσε στο πλαίσιο του ίδιου πολιτισμού.

«Για το σκοπό αυτό, οι Ουκρανοί έπρεπε να τοποθετηθούν μέσα στην παγκοσμιοποιητική μήτρα. Οι παγκοσμιοποιητές προσπάθησαν να αποκτήσουν τον έλεγχο της συνείδησης της κοινωνίας με τη βοήθεια της προπαγάνδας πληροφοριών, των κοινωνικών δικτύων και μιας γιγάντιας επιχείρησης για να κατευθύνουν την ψυχή και τη συνείδηση. Πολλά εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν πέσει θύματα της τις τελευταίες δεκαετίες και με πιο δραστικό τρόπο μετά το Μεϊντάν το 2014 και την ανοιχτή άνοδο του ουκρανικού τεχνητού ναζισμού. Οι Ουκρανοί έχουν πειστεί ότι είναι μέρος του δυτικού (παγκόσμιου) κόσμου και ότι «οι Ρώσοι δεν είναι αδέρφια, αλλά σκληροί εχθροί» σημειώνει με έμφαση. 

«Αποφασιστικός αγώνας»

Δίνοντας το θεωρητικό κάλυμμα στην εισβολή του Πούτιν, αναφέρει ότι ο Ρώσος Πρόεδρος διεξάγει έναν αποφασιστικό αγώνα, «Όχι εναντίον της Ουκρανίας, αλλά για την Ουκρανία.  Ο Φουκουγιάμα έχει απόλυτο δίκιο σε αυτή την περίπτωση. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία είναι «ο πόλεμος του Πούτιν κατά της φιλελεύθερης τάξης». Είναι ένας πόλεμος με τον ίδιο τον Φουκουγιάμα, με τον Σόρος και τον Σβάμπ (σ.σ. ο εμπνευστής του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός), με το «τέλος της ιστορίας» και με την παγκοσμιοποίηση, με την πραγματική και εικονική ηγεμονία, με τη Μεγάλη Επαναφορά».

Στο σημείο αυτό, στην ανάλυσή του ο Ντούγκιν υποστηρίζει ότι τα σημερινά δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία αντιπροσωπεύουν το κύριο δίλημμα της ανθρωπότητας, το οποίο προσδιορίζεις ως εξής: «Τώρα αποφασίζεται η μοίρα της επερχόμενης παγκόσμιας τάξης . Θα γίνει ο κόσμος πραγματικά πολυπολικός, δηλαδή δημοκρατικός και πολυκεντρικός, όπου οι διαφορετικοί πολιτισμοί θα έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν ελεύθερα τη μοίρα τους (και ελπίζουμε ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί – στην περίπτωση της επερχόμενης νίκης μας ), ή (Θεός φυλάξοι) θα βυθιστεί στην άβυσσο της παγκοσμιοποίησης. Αυτή τη φορά, όμως, ο φιλελευθερισμός δεν θα είναι πλέον αντίθετος στον ναζισμό και τον ρατσισμό, αλλά θα συνδεθεί άρρηκτα μαζί του (όπως συμβαίνει στην Ουκρανία). Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός, έτοιμος να εκμεταλλευτεί και να παραβλέψει τον ναζισμό όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του, είναι το αληθινό κακό – ένα  απόλυτο κακό. Είναι μαζί του με τον οποίο διεξάγεται τώρα ο σημερινός πόλεμος».

Η απάντηση στον Φουκουγιάμα

Στη συνέχεια αποδομεί 9 σημεία του Φουκουγιάμα για την Ουκρανία κάνοντας αναφορά σε ψευδείς υποθέσεις και αναφέρεται στην δυτική πλήρη παραπληροφόρηση και εχθρική προπαγάνδα και fake news.

Αναλυτικά

1.     Φουκουγιάμα: 1. Η Ρωσία οδεύει προς καθαρή ήττα στην Ουκρανία. Ο ρωσικός σχεδιασμός ήταν ανίκανος, βασισμένος σε μια εσφαλμένη υπόθεση ότι οι Ουκρανοί ήταν ευνοϊκοί για τη Ρωσία και ότι ο στρατός τους θα κατέρρεε αμέσως μετά από μια εισβολή. Οι Ρώσοι στρατιώτες έφεραν προφανώς στολές για την παρέλαση της νίκης τους στο Κίεβο και όχι επιπλέον πυρομαχικά και πολεμοφόδια (τρόφιμα, κ.α.). Ο Πούτιν σε αυτό το σημείο έχει δεσμεύσει το μεγαλύτερο μέρος του συνόλου του στρατού του σε αυτήν την επιχείρηση – δεν υπάρχουν τεράστια αποθέματα δυνάμεων που μπορεί να καλέσει για να προσθέσει στη μάχη. Τα ρωσικά στρατεύματα έχουν κολλήσει έξω από διάφορες πόλεις της Ουκρανίας όπου αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα εφοδιασμού και συνεχείς ουκρανικές επιθέσεις.

Ντούγκιν: Η πρώτη πρόταση είναι η πιο σημαντική. «Η Ρωσία οδεύει προς μια καθαρή ήττα στην Ουκρανία». Όλα τα άλλα βασίζονται στο γεγονός ότι αυτή η πρόταση αντιπροσωπεύει την «απόλυτη αλήθεια» και δεν μπορεί να μην αμφισβητηθεί. Αν είχαμε να κάνουμε με πραγματικές αναλύσεις, θα ξεκινούσε με ένα δίλημμα: αν κερδίσουν οι Ρώσοι, τότε…, αν χάσουν οι Ρώσοι, τότε… Αλλά δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο εδώ. «Οι Ρώσοι θα χάσουν γιατί οι Ρώσοι δεν μπορούν να μην χάσουν, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ρώσοι έχουν ήδη χάσει. Και δεν πρέπει να εξεταστούν άλλες επιλογές, καθώς θα ήταν ρωσική προπαγάνδα». Τι είναι αυτό? Αυτός είναι ο έκδηλος  φιλελεύθερος ναζισμός. Καθαρή ιδεολογική παγκοσμιοποίηση προπαγάνδα, τοποθετώντας τον αναγνώστη αμέσως από την αρχή σε έναν εικονικό κόσμο όπου «η ιστορία έχει ήδη τελειώσει».

Τότε όλα γίνονται προβλέψιμα στο πλαίσιο της ενορχηστρωμένης ψευδαίσθησης.

2. Φουκουγιάμα: Η κατάρρευση της θέσης τους θα μπορούσε να είναι ξαφνική και καταστροφική, αντί να συμβεί αργά μέσα από έναν πόλεμο φθοράς. Ο στρατός στο πεδίο θα φτάσει σε σημείο που δεν θα μπορεί ούτε να τροφοδοτηθεί ούτε να αποσυρθεί και το ηθικό θα εξατμιστεί. Αυτό ισχύει τουλάχιστον στο βορρά. Οι Ρώσοι τα πάνε καλύτερα στο νότο, αλλά αυτές οι θέσεις θα ήταν δύσκολο να διατηρηθούν εάν ο Βορράς καταρρεύσει.

Ντούγκιν: Καμία απόδειξη, καθαρά ευσεβής πόθος. «Οι Ρώσοι πρέπει να είναι χαμένοι γιατί είναι χαμένοι». Και αυτό το ακούμε από το στόμα του υποδειγματικού ηττημένου Φουκουγιάμα, του οποίου οι προβλέψεις έχουν αποδεδειγμένα διαψευσθεί. Το όλο θέμα βασίζεται στην υπόθεση ότι η Μόσχα προετοιμαζόταν για μια επιχείρηση που θα διαρκούσε δύο ή τρεις ημέρες, ακολουθούμενη από μια νικηφόρα συνάντηση με τα λουλούδια του απελευθερωμένου πληθυσμού. Σαν να ήταν τόσο ηλίθιοι οι Ρώσοι που δεν παρατήρησαν τα τριάντα χρόνια ρωσοφοβικής προπαγάνδας, την καθοδήγηση της Δύσης στους νεοναζιστικούς σχηματισμούς και έναν στρατό ευρωπαϊκής κλίμακας, βαριά οπλισμένο (από την ίδια Δύση) και εκπαιδευμένο (στην σοβιετική εποχή, και η εκπαίδευση ήταν σοβαρή τότε), η οποία πήγαινε για λογαριασμό της να ξεκινήσει πόλεμο στο Donbass και μετά στην Κριμαία. Αν δεν ολοκληρωνόταν σε ένα δεκαπενθήμερο, ήταν «αποτυχία». Άλλη μια παραίσθηση.

3. Φουκουγιάμα: Δεν υπάρχει διπλωματική λύση στον πόλεμο πριν συμβεί αυτό. Δεν υπάρχει κανένας νοητός συμβιβασμός που θα ήταν αποδεκτός τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Ουκρανία δεδομένων των απωλειών που έχουν υποστεί σε αυτό το σημείο.

Ντούγκιν: Αυτό σημαίνει ότι η Δύση συνεχίζει να πιστεύει τη δική της εικονική προπαγάνδα και δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με τη Ρωσία και να καταφύγει σε ελέγχους πραγματικότητας. Εάν η Δύση περιμένει μέχρι να ηττηθεί η Ρωσία για να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις, δεν θα ξεκινήσουν ποτέ. 

4. Φουκουγιάμα: Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι είναι άχρηστο. Το μόνο χρήσιμο πράγμα ήταν η ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης, η οποία βοηθά στον εντοπισμό των κακών ή δυσμενών παραγόντων του κόσμου.

Ντούγκιν: Σε αυτή τη διατριβή, ο Φουκουγιάμα αναφέρεται στην ανάγκη διάλυσης του ΟΗΕ και δημιουργίας στη θέση του της Κοινωνίας των Δημοκρατιών, δηλαδή των δομών των κρατών πλήρως υποταγμένων στην Ουάσιγκτον, πρόθυμων να ζήσουν με την ψευδαίσθηση του «τέλους της ιστορίας». Αυτό το έργο διατυπώθηκε από έναν άλλο φιλελεύθερο Ναζί ρωσόφοβο Μακέιν και έχει αρχίσει να υλοποιείται από τον Τζο Μπάιντεν. Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο «Μεγάλη Επαναφορά».

5. Φουκουγιάμα: Οι αποφάσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν να μην κηρύξει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων ή να βοηθήσει στη μεταφορά πολωνικών MiG ήταν και οι δύο καλές. έχουν κρατήσει το κεφάλι τους σε μια πολύ συναισθηματική περίοδο. Είναι πολύ καλύτερο να νικήσουν οι Ουκρανοί μόνοι τους τους Ρώσους, στερώντας από τη Μόσχα τη δικαιολογία ότι τους επιτέθηκε το ΝΑΤΟ, καθώς και αποφεύγοντας όλες τις προφανείς πιθανότητες κλιμάκωσης. Ειδικά τα πολωνικά MiG δεν θα πρόσθεταν πολλά στις ουκρανικές δυνατότητες. Πολύ πιο σημαντικό είναι η συνεχής παροχή Javelins, Stingers, TB2, ιατρικών προμηθειών, εξοπλισμού επικοινωνίας και κοινής χρήσης πληροφοριών. Υποθέτω ότι οι ουκρανικές δυνάμεις ελέγχονται ήδη από τις υπηρεσίες πληροφοριών του ΝΑΤΟ που λειτουργούν εκτός Ουκρανίας.

Ντούγκιν: Στο πρώτο σημείο, ωστόσο, μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον Φουκουγιάμα. Ο Μπάιντεν δεν είναι έτοιμος για μια πυρηνική μονομαχία, η οποία θα ακολουθούσε αμέσως την ανακοίνωση της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και άλλα άμεσα βήματα προς την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση. Η φράση «οι Ουκρανοί νικούν τους Ρώσους μόνοι τους» ακούγεται κυνική και σκληρή, αλλά ο συγγραφέας δεν καταλαβαίνει τι λέει: η Δύση έβαλε πρώτα τους Ουκρανούς εναντίον των Ρώσων και στη συνέχεια τους επέτρεψε να σταθούν μόνοι μαζί μας, αποφεύγοντας αποτελεσματικά. βοήθεια. Οι Ουκρανοί κερδίζουν εικονικά, σε έναν κόσμο όπου η ιστορία έχει τελειώσει. Και θα έπρεπε, στο μυαλό του Φουκουγιάμα, να είναι χαρούμενοι γι’ αυτό. Είναι θέμα χρόνου να ηττηθούν οι Ρώσοι. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, αλλά ποιος νοιάζεται…

6. Φουκουγιάμα: Το κόστος που πληρώνει η Ουκρανία είναι φυσικά τεράστιο. Αλλά η μεγαλύτερη ζημιά γίνεται από πυραύλους και πυροβολικό, για τα οποία ούτε τα MiG ούτε μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων μπορούν να κάνουν πολλά. Το μόνο πράγμα που θα σταματήσει τη σφαγή είναι η ήττα του ρωσικού στρατού στο έδαφος.

Ντούγκιν: Όταν ο Φουκουγιάμα λέει τη λέξη «τεράστιο», είναι ξεκάθαρο από την αδιάφορη έκφραση του προσώπου του ότι δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάει.

7. Φουκουγιάμα: Ο Πούτιν δεν θα επιβιώσει από την ήττα του στρατού του. Έχει υποστήριξη επειδή θεωρείται ισχυρός άνδρας. τι έχει να προσφέρει όταν επιδείξει ανικανότητα και του αφαιρεθεί η καταναγκαστική εξουσία;

Ντούγκιν: Μια άλλη διατριβή βασίζεται εξ ολοκλήρου στην πρώτη προϋπόθεση. Η ήττα των Ρώσων είναι αναπόφευκτη, πράγμα που σημαίνει ότι ο Πούτιν τελείωσε. Και αν κερδίσουν οι Ρώσοι, ο Πούτιν είναι μόνο η αρχή. Τώρα αυτό είναι σημαντικό, όχι πλέον για τον παραληρηματικό Φουκουγιάμα, αλλά για εμάς. 

8. Φουκουγιάμα: Η εισβολή έχει ήδη προκαλέσει τεράστια ζημιά στους λαϊκιστές σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι πριν από την επίθεση εξέφραζαν ομοιόμορφα συμπάθεια για τον Πούτιν. Αυτό περιλαμβάνει τους Matteo Salvini, Jair Bolsonaro, Éric Zemmour, Marine Le Pen, Viktor Orbán και φυσικά τον Donald Trump. Η πολιτική του πολέμου έχει αποκαλύψει τις ανοιχτά αυταρχικές τους τάσεις.

Ντούγκιν: Μικρός έλεγχος πραγματικότητας: δεν επηρεάζονται όλοι οι λαϊκιστές τόσο άμεσα από τη Ρωσία. Ο Ματέο Σαλβίνι, υπό την επιρροή των φιλελεύθερων Ναζί και Ατλαντιστών στο περιβάλλον του, άλλαξε τη φιλική του στάση απέναντι στη Ρωσία. Ούτε οι φιλορωσικές συμπάθειες των υπολοίπων πρέπει να είναι υπερβολικές. Αλλά και εδώ υπάρχει ένα ενδιαφέρον σημείο. Ακόμα κι αν αποδεχτεί κανείς τη θέση του Φουκουγιάμα ότι οι λαϊκιστές είναι προσανατολισμένοι στον Πούτιν, χάνουν μόνο αν «ηττηθούν οι Ρώσοι». Και στην περίπτωση της νίκης; Άλλωστε, αυτός είναι ο «πόλεμος του Πούτιν για τη φιλελεύθερη τάξη», και αν τον κερδίσει, όλοι οι λαϊκιστές θα κερδίσουν μαζί με τη Μόσχα… Και τότε το τέλος της παγκόσμιας ολιγαρχίας και των ελίτ της «Μεγάλης Επαναφοράς» είναι αμετάκλητο.

9. Φουκουγιάμα: Μια ρωσική ήττα θα καταστήσει δυνατή μια «νέα γέννηση ελευθερίας» και θα μας βγάλει από τη φανέλα μας σχετικά με την φθίνουσα κατάσταση της παγκόσμιας δημοκρατίας. Το πνεύμα του 1989 θα συνεχιστεί, χάρη σε ένα σωρό γενναίους Ουκρανούς.

Ντούγκιν: Εδώ είναι ένα εξαιρετικό συμπέρασμα. Ο Φουκουγιάμα γνωρίζει ήδη για την «ήττα της Ρωσίας», όπως γνώριζε και για το «τέλος της ιστορίας». Και τότε, η παγκοσμιοποίηση θα σωθεί. Και αν όχι; Τότε δεν θα υπάρχει πια παγκοσμιοποίηση. Και μετά καλώς ήρθατε πίσω στον πραγματικό κόσμο, στον κόσμο των εθνών και των πολιτισμών, των πολιτισμών και των θρησκειών, στον κόσμο της πραγματικότητας και της ελευθερίας από ένα ολοκληρωτικό φιλελεύθερο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Πηγές: Wikipedia, kathimerini.gr,in.gr