Ουκρανοί σκοτώνονται με ουκρανικά όπλα

Ωραία η ρητορική για τις ηθικές αξίες της Δύσης που διακυβεύονται στα ουκρανικά πεδία των μαχών, αλλά το σημερινό πρώτο θέμα της ΕφΣυν φωτίζει με εντελώς διαφορετικό τρόπο τα πλέγματα συμφερόντων που κρύβονται από πίσω.

Παρά το εμπάργκο στις πωλήσεις εξοπλισμών που επιβλήθηκε από την Ε.Ε. το 2014 στη Ρωσία προκειμένου να τιμωρηθεί για τη μονομερή προσάρτηση της Κριμαίας, τουλάχιστον 10 από τα 27 κράτη μέλη της Ε.Ε. συνέχισαν τις πολεμικές μπίζνες μαζί της. Το ρεπορτάζ, το οποίο υπογράφεται από 6 ρεπόρτερ του ευρωπαϊκού ερευνητικού δικτύου Investigate Europe σε συνεργασία με το ελληνικό ερευνητικό δίκτυο Reporters United, παρουσιάζει αδιαμφισβήτητα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, κατά το διάστημα 2015-2020, επιχειρήσεις παραγωγής όπλων (αρκετές απ’ αυτές κρατικές) από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Αυστρία, τη Βουλγαρία, την Τσεχία, την Κροατία, τη Φιλανδία, τη Σλοβακία και την Ισπανία πραγματοποιούσαν συστηματικά εξαγωγές προς τη Ρωσία, αφού εξασφάλιζαν σχετικές άδειες από τις κυβερνήσεις τους. Το συνολικό ύψος αυτών των εξαγωγών υπολογίζεται στο ποσό των 346.000.000 ευρώ και αφορούσε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ένα ευρύ φάσμα προμηθειών όπως βλήματα, βόμβες, τορπίλες, όπλα, οχήματα και σκάφη.  Το ποσό μπορεί να μην είναι μεγάλο για τα δεδομένα των  πολεμικών εξοπλισμών, αλλά η πολιτική υποκρισία είναι προφανής. 

Πρωταθλήτρια σ’ αυτή τη δραστηριότητα αναδείχτηκε η Γαλλία, με δεύτερη τη Γερμανία και τρίτη την Ιταλία.

Η δικαιολογία που προέβαλαν ευρωπαϊκές και κρατικές αρχές στους οποίο απευθύνθηκε το Investigate Europe (για την ακρίβεια, όσες εξ αυτών εδέησαν να απαντήσουν στα σχετικά ερωτήματα) ήταν ότι επρόκειτο για υπόλοιπα προϋπαρχουσών συμβάσεων. Έτσι λέγονται στη γλώσσα της οικονομικής διπλωματίας τα «παραθυράκια».    

Μια χαρακτηριστική λεπτομέρεια του ρεπορτάζ είναι η στιγμή που ένας ρεπόρτερ του ιταλικού καναλιού La 7 εντοπίζει και απαθανατίζει στο ουκρανικό μέτωπο στις 22 Μαρτίου ένα τζιπ του ρωσικού στρατού, παραγωγής της ιταλικής βιομηχανίας IVECO (φωτογραφία). 

 Δεν ξέρω πώς να σχολιάσω την απουσία της Ελλάδας από τη σχετική λίστα. Το πιθανότερο είναι πως δεν πρόκειται για εκδήλωση διεθνούς νομιμοφροσύνης, αλλά μάλλον για τις περιορισμένες πλέον δυνατότητες της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας. 

Το συμπέρασμα είναι ότι όταν οι  κυβερνήσεις επικαλούνται τις ευρωπαϊκές αξίες ως κινητήριο μοχλό της δράσης τους απέναντι στον ρωσικό επεκτατισμό, αναφέρονται μάλλον σε αξίες λογιστικές ή χρηματιστηριακές, και όχι ηθικές ή ιδεολογικές.   

Το κερασάκι της υπόθεσης είναι ότι πέρα από τα κράτη μέλη της Ε.Ε., στη λίστα με τις αθέμιτες συναλλαγές εντοπίστηκε άλλη μία ευρωπαϊκή χώρα, η παρουσία της οποίας αποτελεί όχι απλώς έκπληξη, αλλά εκκωφαντικό σκάνδαλο! Πρόκειται για την ίδια την Ουκρανία η οποία, σύμφωνα με το δημοσίευμα, κατά το διάστημα 2015-2018 πραγματοποίησε εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού προς τη Ρωσία ύψους 286.000.000 ευρώ.

Ένα ελαφρυντικό που θα μπορούσαν να επικαλεστούν οι Ουκρανοί για το ατόπημά τους είναι ότι ως χώρα μη μέλος της Ε.Ε., τυπικά δεν δεσμεύονταν από την απόφαση για το εμπάργκο. Ας ξανασκεφτούμε λίγο το επιχείρημα: Το εμπάργκο αποφασίστηκε για χάρη της Ουκρανίας -προφανώς έπειτα από δική της έκκληση- προκειμένου να πιεστεί η Ρωσία σε ένα ζήτημα που αφορούσε τη δική της εθνική κυριαρχία. Πώς γίνεται ως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να το σαμποτάρουν υπογείως;

Ας μεταφέρουμε αυτή την εικόνα στο σήμερα. Υπάρχει περίπτωση ο Ζελένσκι, που εκλιπαρεί για αυστηρές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας αδιαφορώντας ακόμα και για το ενδεχόμενο να κλιμακωθεί η κρίση στα όρια ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, να κάνει την ίδια ώρα  μπίζνες με τη Ρωσία κάτω από το τραπέζι, και μάλιστα για προμήθεια πολεμικού εξοπλισμού;

Ειδήσεις σήμερα:

Αλώβητη στην πανδημία η πολεμική βιομηχανία

Οι Γερμανοί Πράσινοι «ξέχασαν» τα ανθρώπινα δικαιώματα και παζαρεύουν αέριο από το Κατάρ

Το πολιτικό κόστος της ακρίβειας κάθε μέρα αυξάνεται και δεν θα είναι… παροδικό