Το περιοδικό TIME κυκλοφορεί με διπλό τεύχος και διπλό εξώφυλλο αφιερωμένα στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Το ένα εξώφυλλο υπό τον τίτλο” Η ανθεκτικότητα της Ουκρανίας” κοσμεί η 5χρονη Βαλέρια που έχει γίνει το πρόσωπο της αντίστασης των Ουκρανών. Η μικρή Βαλέρια έφυγε με τη μητέρα της από την Ουκρανία και την ιδιαίτερη πατρίδα τους, τη γενέτειρα του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, πριν αρχίσουν οι βομβαρδισμοί στην περιοχή. Κατέφυγαν στην Πολωνία. Η εικόνα της δείχνει ένα χαμογελαστό παιδί. η μητέρα της, μιλώντας στο TIME λέει πως η Βαλέρια αγαπά όλα όσα αγαπούν τα μικρά κορίτσια: το λούτρινο κουνελάκι της, η κούκλα της Έλσα από το Frozen, αλλά και το ροζ σακίδιό της. Το όνειρό της είναι να ξεκινήσει το πρώτο της έτος στο σχολείο την 1η Σεπτεμβρίου. “Λατρεύω τα πάντα πάνω της. Είναι η λιακάδα μου, η χαρά μου”, είπε η μητέρα της.
“Δεν ξέραμε ότι θα γίνει πόλεμος. Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου για να μάθουμε ότι ο στρατός κατοχής είχε αρχίσει να βομβαρδίζει τις στρατιωτικές μας βάσεις. Σκέφτηκα την κόρη μου, τη Βαλέρια. για την ασφάλειά του, ήξερα ότι έπρεπε να φύγουμε. Φύγαμε από την Ουκρανία πριν μας βομβαρδίσουν… Μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός μας έχει ευλογήσει. Αλλά παρ’ όλο που η Βαλέρια είναι μαζί μου τώρα, ο σύζυγός μου και ο γιος μου παρέμειναν στην Ουκρανία. Μιλάμε κάθε μέρα.
Ήταν πολύ δύσκολο να φύγω από την Ουκρανία, πολύ δύσκολο. Αλλά όλοι θέλουν να φροντίζουν τα παιδιά τους, έτσι πολλοί άνθρωποι προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα. Οι γραμμές για λεωφορεία και τρένα εκτείνονταν για 3 χιλιόμετρα. Οι άνθρωποι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, στριμώχνονταν σχεδόν παντού. Έπρεπε να σταθούμε 18 ώρες στο τρένο για το Λβιβ.
Πριν, όταν ερχόσασταν στις πόλεις μας, όλα ήταν όμορφα, ήσυχα και ήρεμα. Και τώρα είναι χάος, φόβος, κίνδυνος. Οι Ρώσοι δεν έχουν έρθει ακόμα στην πόλη μας… Στα μέσα ενημέρωσης, η Ρωσία λέει ότι δεν βρίσκεται σε πόλεμο με την Ουκρανία. Αλλά ο πόλεμος είναι πραγματικός. Οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά. Έχω τόσους πολλούς φίλους στο Χάρκοβο που βρίσκονται στα καταφύγια. Δεν μπορούσαν καν να βγουν έξω με τα παιδιά τους.
Και εδώ είμαι, με την αδερφή μου, τον ανιψιό μου και τη μητέρα μου στην Πολωνία, σε ένα ξενοδοχείο κοντά στη Βαρσοβία. Μας φροντίζουν: μας δίνουν τροφή, έχουμε ένα μέρος για ύπνο. Όταν περάσαμε τα σύνορα, εθελοντές βοηθούσαν άτομα με μικρά παιδιά. Ήταν καλά οργανωμένοι. Είχαν ζεστό φαγητό και νερά και προσπάθησαν να εμψυχώσουν τα παιδιά με γλυκά. Ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, ήταν μια θερμή υποδοχή. Δεν βρίσκω λόγια για να εκφράσω πόσο ευγνώμων είμαι σε όλους όσοι με βοήθησαν. Είμαι σοκαρισμένη με την καλή έννοια.
Το πιο σημαντικό είναι τα παιδιά να είναι ασφαλή. Συναισθηματικά, είμαστε λίγο καλύτερα τώρα. Λίγο άγχος έχει φύγει – σχεδόν – αλλά πάντα υπάρχει περισσότερο, γιατί έχουμε αφήσει την οικογένειά μας. Η κόρη μου είναι πιο ήρεμη. Πριν, ήταν ένα ανήσυχο, φοβισμένο παιδί. Πιστεύω ότι αυτή η φρίκη θα τελειώσει σύντομα. Όλοι οι Ουκρανοί, γυναίκες και παιδιά, θα επιστρέψουν στα σπίτια τους και όλα θα πάνε καλά. Προς το παρόν, θα προσπαθήσουμε να είμαστε χρήσιμοι στην Πολωνία, στον πολωνικό λαό. Δεν θέλουμε να κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας τους. Και ίσως, όπως μας έχουν βοηθήσει, μπορούμε να βοηθήσουμε και άλλους Ουκρανούς” πρόσθεσε η γυναίκα μιλώντας στο TIME.
Το δεύτερο εξώφυλλο υπό τον τίτλο “Η αγωνία της Ουκρανίας” κοσμεί ένας στρατιώτης που κρατά στην αγκαλιά του ένα μωρό και η μητέρα περπατά δίπλα του με το πρόσωπό της γεμάτο αγωνία και φόβο.
