O Πούτιν πριμοδοτεί τη δεξιά

Ο πρόεδρος Πούτιν έχει πάμπολλους θαυμαστές στην Ελλάδα, ιδιαίτερα από τον χώρο της Δεξιάς που είναι γαλουχημένη με αντιλήψεις επιβλητικής ισχύος στις διεθνείς σχέσεις και όχι ειρήνης με δικαιοσύνη. Πιθανολογώ ότι οι εκ δεξιών συμπάθειες στο πρόσωπό του πλήθυναν μετά το πρόσφατο εθνικιστικό διάγγελμα, διά του οποίου προχώρησε στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.

Με την επιλογή αυτή έβλαψε τη χώρα του, αφού η Ρωσία έχασε το δίκιο της σε σχέση με την αλόγιστη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Η κοινή γνώμη της Ευρώπης, και ιδιαίτερα της Ε.Ε., αναγνωρίζει σε μεγάλο βαθμό τη βασιμότητα των ρωσικών ενστάσεων καταλογίζοντας ταυτόχρονα σοβαρές ευθύνες στις ΗΠΑ. Κυβερνήσεις πολλών χωρών, ανάμεσά τους της Γαλλίας και της Γερμανίας, συζητούσαν ανοιχτά το «μορατόριουμ» στη διεύρυνση που πρότεινε και το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης καθώς και δεκάδες αντιπολεμικές οργανώσεις.

Η απόφαση του Πούτιν συσπείρωσε τη Δύση, δικαιώνοντας την έντονη ρωσοφοβία σε χώρες του πρώην «υπαρκτού» σοσιαλισμού αλλά και πέραν του Ατλαντικού. Επιπλέον «χάρισε» την υπεράσπιση των αρχών του Ελσίνκι (ΔΑΣΕ), επίτευγμα πρωτοβουλιών της Σοβιετικής Ενωσης και της «Οστπολιτίκ» του Μπραντ (1975), που αποτέλεσε το πρώτο μεγάλο ρήγμα στον Ψυχρό Πόλεμο. Οι ακραίοι εθνικιστές απανταχού της Ευρώπης έχασαν τον Τραμπ, αλλά τις απόψεις του πριμοδοτεί ο ηγέτης της άλλης υπερδύναμης που διατηρεί αυτόν τον τίτλο, τουλάχιστον ως προς το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

Τα έβαλε ο μετα-κομμουνιστής ηγέτης της Ρωσίας γενικότερα με το σοβιετικό παρελθόν, αποδίδοντας στον Λένιν την επινόηση της Ουκρανίας και στον Χρουστσόφ την παραχώρηση της Κριμαίας στην Ουκρανία. Στο απυρόβλητο έμεινε ο μέντοράς του Γέλτσιν, μολονότι δικό του σχέδιο ήταν η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης (1991) με συνεργό τον τότε πρόεδρο της Ουκρανίας, Κραφτσούκ. «Διέγραψε» τις λαμπρότερες σελίδες της σοβιετικής εξουσίας κατηγορώντας τον Λένιν για την αναγνώριση του δικαιώματος εθνικής αυτοδιάθεσης, το οποίο κατοχυρώθηκε συνταγματικά (1924) με το δικαίωμα δημοκρατικής αποχώρησης των σοβιετικών Δημοκρατιών από την Ομοσπονδία, επιλογή που έκανε και η Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία διά του Τίτο.

Τελικά «βαρύνονται» οι κομμουνιστές, με πρώτο τον Λένιν που επινόησε την Ουκρανία, μεταγενέστερα και ο Τίτο που επινόησε τη σημερινή Βόρεια Μακεδονία, την οποία οι «υπερπατριώτες» της Βουλγαρίας θεωρούν «δεύτερο βουλγαρικό κράτος». Δεν έχω πρόχειρα στοιχεία για το ποιος επινόησε τη Μολδαβία, την οποία κάποιοι θεωρούν τμήμα της «Μεγάλης Ρουμανίας».

Καμαρώνουμε ωστόσο οι αριστεροί διότι το δικαίωμα εθνικής αυτοδιάθεσης κυριάρχησε στον 20ό αιώνα με την αποτίναξη του ζυγού της αποικιοκρατίας από δεκάδες λαούς με την αναμφισβήτητη βοήθεια της ΕΣΣΔ, όπως και ορισμένων χωρών της Ευρώπης.

* μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Πρώτη δημοσίευση στην Εφ.Συν.