Γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης επαναφέρει το αφήγημα του «αριστερού λαϊκισμού»

Η επίθεση που εξαπέλυσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την περίοδο διακυβέρνησης της «πρώτης φοράς Αριστερά» δεν είναι κάτι καινούργιο.

Το αφήγημα περί «λαϊκιστών της άκρας αριστεράς» είναι κάτι που επικαλείται συχνά πυκνά τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και το απευθύνει πάντα σε πρόθυμα ακροατήρια που δεν θα προτάξουν αντίλογο. Την πρώτη φορά που το έκανε ήταν στο προηγούμενο συνέδριο της Ν.Δ., τον Απρίλιο του 2016. Τότε είχε μιλήσει για την «πιο επικίνδυνη κυβέρνηση που πέρασε από την Ελλάδα» και σ΄ ένα κάλεσμα συσπείρωσης είχε καλέσει άπαντα τα στελέχη της Ν.Δ. σ’ ένα αγώνα «για να τελειώνουμε με τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ».

Λίγους μήνες αργότερα, σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Ταφτς της Βοστόνης έβαζε στο ίδιο τσουβάλι τους εθνικιστές της Γαλλίας και της Αγγλίας Μαρίν Λε Πεν και Νάιτζελ Φάρατζ με τους Ισπανούς Ποδέμος και τον τότε ηγέτη των Εργατικών στην Αγγλία Τζέρεμι Κόρμπιν, για να καταλήξει και πάλι στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.Στο ίδιο αφήγημα επανήλθε σχετικά πρόσφατα. Δίνουμε δύο παραδείγματα. Τον προηγούμενο Μάϊο μιλώντας στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες στο Ζάππειο Μέγαρο είπε: «Είχαμε μόνον ένα δυσάρεστο διάλειμμα: Το 2015 επεκράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, τότε που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, αλλά οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και συνέτριψαν τις δυνάμεις της δημαγωγίας». Αλλά και μόλις πριν λίγους μήνες, τον προηγούμενο Οκτώβριο, απευθύνοντας χαιρετισμό στο συνέδριο του Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας σημείωνε: «είμαι εδώ για να σας μεταφέρω το μήνυμα πως αυτό είναι εφικτό.

Οι λαϊκιστές της άκρας αριστεράς, οι αντίστοιχοι των δικών σας Podemos, ηττήθηκαν στις πρόσφατες εκλογές από το προοδευτικό κεντροδεξιό κόμμα».

Αν στις δηλώσεις του πρωθυπουργού προσθέσουμε αντίστοιχες στελεχών του κατά καιρούς (π.χ. Γεωργιάδης, Βορίδης κ.α.) ο σχετικός κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Είναι προφανές ότι πρόκειται για προσπάθεια πόλωσης τόσο στο εσωτερικό πεδίο όσο και στο διεθνές περιβάλλον όπου διαφαίνεται μια προσπάθεια επαναφοράς της σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στις όχι και τόσο πετυχημένες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, θιασώτης και πιστός υποστηρικτής των οποίων είναι ο πρωθυπουργός.

Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στη Γερμανία και την Πορτογαλία επιβεβαιώνουν αυτή τη μεταστροφή που χαρακτηρίζεται ως η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία της σοσιαλδημοκρατίας και των προοδευτικών δυνάμεων να πάρουν και πάλι το παιχνίδι στα χέρια τους και να φροντίσουν να μην υποπέσουν στα λάθη του παρελθόντος.

Ο βασικός εκφραστής αυτών των δυνάμεων στην Ελλάδα ήταν και παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά συνέπεια η επίθεση ήταν εύλογη, ενώ όσο πλησιάζουμε στις εκλογές είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αποτελεί ένα από τα βασικά επικοινωνιακά βέλη της κυβέρνησης εις βάρος της αντιπολίτευσης. 

Θα είχε ωστόσο ενδιαφέρον αν κάποιος από το ακροατήριο έθετε ερωτήματα στον πρωθυπουργό του τύπου: πως έφτασε η Ελλάδα στη χρεοκοπία, ποιοι μοίραζαν λεφτά σε τσάντες για να «γυρίσουν το παιχνίδι», ποιοι άφησαν τη Χ.Α. ν’ ανθίσει, ποιοι εργαλειοποίησαν τα αντανακλαστικά του εθνικισμού στους πολίτες την περίοδο της συμφωνίας των Πρεσπών, ποιοι είχαν ως βασικό τους αφήγημα το «ανταλλάξατε τη Μακεδονία με τις συντάξεις», ποιοι ήταν οι αποκλειστικοί χορηγοί των συγκεντρώσεων «βάστα Γερούν» και «βάστα Σόϊμπλε» και άλλα τέτοια όμορφα και κυρίως καθόλου λαϊκίστικα. Αλλά και κάποιος να ρωτήσει για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα της λίστας Πέτσα, την καταβαράθρωση της χώρας στη σχετική λίστα της ελευθερίας του Τύπου, την παρακολούθηση πολιτών από την ΕΥΠ κ.α. 

Δυστυχώς, δεν βρέθηκε…