Οι «κερδισμένοι και οι χαμένοι» ενός πολέμου που συνεχώς προαναγγέλεται, αλλά ακόμα δεν έχει ξεκινήσει

Οι ΗΠΑ επιμένουν ότι επίκειται εισβολή στην Ουκρανία με τον πρόεδρο Μπάιντεν να την τοποθετεί για τις επόμενες ημέρες και τον ΥΠΕΞ Αντονι Μπλίνκεν να περιγράφει και το ανάλογο σχέδιο, που περιέχει λίγο από συμβατικά σενάρια με τη χρήση δηλαδή παραδοσιακών μεθόδων, όπως ο βομβαρδισμός που ακολουθείται από την προέλαση χερσαίων δυνάμεων και λίγο από πιο μοντέρνες μεθόδους, όπως ο κυβερνοπόλεμος ή η νέκρωση των τηλεπικοινωνιών και όλα όσα πιθανόν να θεωρεί ότι ακούγονται εντυπωσιακά για ένα ακροατήριο με υψηλές απαιτήσεις εξαιτίας και των εμπειριών του από την παρακολούθηση ταινιών του Χόλυγουντ.

Ο Μπλίνκεν δεν έδωσε συγκεκριμένα στοιχεία για την προέλευση των «αποκαλύψεων» του. Παίρνει ένα ρίσκο αν για μια ακόμα φορά η θεωρία του δεν επιβεβαιωθεί, αλλά έδειξε ότι έχει έτοιμη την απάντηση και για κάτι τέτοιο, λέγοντας ότι μοιράστηκε αυτές τις πληροφορίες «με την ελπίδα να ωθήσει τη Ρωσία να εγκαταλείψει την οδό του πολέμου». Πιστεύει δηλαδή ότι και στις δύο περιπτώσεις θα βγεί κερδισμένος. Είτε οι προφητείες του επαληθευτούν είτε όχι.

Στον Πούτιν ο τίτλος του «χαμένου»

Την ίδια στιγμή άλλα μέσα στη Δύση προσπαθούν να κάνουν ήδη έναν απολογισμό της κρίσης, με τον βρετανικό «Economist» για παράδειγμα να βγάζει ήδη τον Βλάντιμιρ Πούτιν ως το μεγάλο χαμένο, αφού όπως ισχυρίζεται κατάφερε να συσπειρώσει τους δυτικούς, να φέρει την Ουκρανία ακόμα πιο κοντά στο ΝΑΤΟ και υποχρεώνεταιμνα στραφεί ακόμα περισσότερο προς την εσωστρέφεια και στον αυταρχισμό.

Οι αναλύσεις αυτές μοιάζουν μάλλον βιαστικές, ειδικά όταν γίνονται από κάποιο γραφείο στην Ουάσιγκτον ή στο Λονδίνο. Είναι μάλλον πρόωρο να πει κανείς αν οι κάτοικοι της Ρωσίας αισθάνονται τώρα ακόμα πιο απομακρυσμένοι από τον Πρόεδρο τους ή αν οι Ουκρανοί που σε όλες τις δημοσκοπήσεις έδειχναν ως τώρα διχασμένοι στο ερώτημα για τη σκοπιμότητα ένταξης της χώρας τους στο Βορειοατλανικό Σύμφωνο, έγιναν τώρα ακόμα πιο φιλονατοϊκοί.

Η κατάσταση παραμένει τεταμένη, οι θερμόαιμοι, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια περιορισμένη έστω σύγκρουση δεν λείπουν και από τις δύο πλευρές και το ερώτημα είναι για πόσο διάστημα ο πλανήτης θα συνεχίσει να ισορροπεί πάνω σε αυτό το τεντωμένο σκοινί.

Η παρέμβαση του Πεκίνου

Σε ότι αφορά την τελική «σούμα» του ποιος κέρδισε και «πόσα», θα έπρεπε ίσως κανείς να συνυπολογίσει και την παρέμβαση του Πεκίνου, που για μια ακόμα φορά έδειξε να γέρνει προς την πλευρά της Μόσχας. «Η Κίνα εκτιμά ότι όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές θα πρέπει να επιτρέψουν να επικρατήσει η λογική και να στραφούν προς μια πολιτική διευθέτηση, απέχοντας από κάθε ενέργεια που θα μπορούσε να υποκινήσει εντάσεις ή να τροφοδοτήσει την κρίση», είπε ο Κινέζος πρεσβευτής στον ΟΗΕ κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας. Στη συνέχεια όμως έριξε τις ευθύνες στο σχεδιασμό της Δύσης για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ: «Τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς λόγο. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι ένα θέμα που δεν μπορούμε να το εξαιρέσουμε όσον αφορά την ένταση στην Ουκρανία. Η συνεχής διεύρυνση, στα απόνερα του Ψυχρού Πολέμου, είναι αντίθετη με την εποχή μας, δηλαδή με τη διαφύλαξη της κοινής ασφάλειας», τόνισε ο Κινέζος διπλωμάτης.

Συνεχίζει να «παίζει» με ρίσκο η Μόσχα

Την ίδια στιγμή η Ρωσία έδωσε τις δικές της γραπτές απαντήσεις στις προτάσεις ασφαλείας της αμερικανικής πλευράς, όπου για μια ακόμα φορά φαίνεται να θέτει εξαιρετικά «φιλόδοξους» στόχους. Πιο συγκεκριμένα αναμένει εγγυήσεις από το ΝΑΤΟ πως δεν θα προχωρήσει σε επέκταση προς τα ανατολικά, βάζοντας στο τραπέζι εκτός της Ουκρανίας και τη ενταξιακή προοπτική της Γεωργίας. Επίσης θέτει ζήτημα διαπραγμάτευσης και για τη συμφωνία για τα πυρηνικά και για τη Συνθήκη για τους πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς.

Η Μόσχα δηλώνει ότι «σε περίπτωση που η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ θα δημιουργηθεί μια πραγματική απειλή, βάσει της οποίας το Κίεβο θα επιχειρήσει με στρατιωτικά μέσα να πάρει πίσω την Κριμαία, να εμπλέξει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, με βάση το άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον, σε μια απευθείας ένοπλη σύγκρουση με την Ρωσία με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται».

Η Μόσχα προτείνει για την αποκλιμάκωση της κατάστασης τα εξής βήματα: να αναγκασθεί το Κίεβο να εφαρμόσει μια σειρά μέτρων, να διακοπούν οι παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία, να αποσυρθούν όλοι οι δυτικοί στρατιωτικοί σύμβουλοι και εκπαιδευτές, να μην συμμετέχουν οι χώρες του ΝΑΤΟ σε κοινές ασκήσεις με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, και να αποσυρθούν εκτός του ουκρανικού εδάφους όλα τα ξένα όπλα που είχαν προηγουμένως παραδοθεί στο Κίεβο.

Είναι προφανές ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να δεχτεί όλα τα παραπάνω. Μέσα σε όλα απελάθηκε από τη Ρωσία ο αναπληρωτής πρέσβης των ΗΠΑ χωρίς ωστόσο να γίνουν σαφείς οι λόγοι της απόφασης.

Συνεπώς η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί και θα φανεί ποιος έχει τα πιο γερά νεύρα. Αυτό και μόνο εξηγεί γιατί είναι μάλλον πρόωρο να κάνει κανείς από τώρα εκτιμήσεις, για το ποιος θα είναι τελικά ο κερδισμένος αυτής της ιστορίας.

Οι Ευρωπαίοι λένε ότι συμφώνησαν για τις κυρώσεις

Στις Βρυξέλλες οι Ευρωπαίοι ηγέτες συζήτησαν για τις πιθανές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και μάλιστα συμφώνησαν σε αυτές, αν πιστέψει κανείς τις δηλώσεις του Ολλανδού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, ο οποίος πάντως απέφυγε επιμελώς να τις συγκεκριμενοποιήσει. Ο Ελληνας πρωθυπουργός στις δικές του δηλώσεις απέφυγε να κάνει χρήση του όρου «κυρώσεις». Οπως είπε «επανεπιβεβαιώσαμε την απόλυτη ενότητά μας, τη στήριξή μας στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και την αποφασιστικότητά μας να αντιδράσουμε συντονισμένα και σε συνεννόηση με τους ευρω-ατλαντικούς συμμάχους μας σε περίπτωση που υπάρξει μία εισβολή από πλευράς Ρωσίας στην Ουκρανία».

Σε κάθε περίπτωση, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι, ασχέτως από ποια οπτική γωνία το βλέπει κανείς, η Ευρώπη μάλλον δύσκολα θα μπορεί να προσμετρηθεί στους κερδισμένους αυτής της αντιπαράθεσης.

Διαβάστε ακόμα

Διπλωματική λύση για την Ουκρανία, όχι στρατιωτική εμπλοκή της ΕΕ προκρίνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες

Μια «υπερδύναμη» κολλημένη στο χθες