Καστελόριζο Οινούσσες στο «στόχαστρο» της Τουρκίας-Εμπρηστικές δηλώσεις από τον Φ.Οκτάϊ

Κλιμακώνει την επιθετική ρητορική της η Άγκυρα, καθώς ο Αντιπρόεδρος της Τουρκίας, Φουάτ Οκτάϊ βάζει στο στόχαστρο Καστελόριζο και Οινούσσες και επαναφέρει το θέμα των «γκρίζων ζωνών».

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη αναφορικά με το Καστελόριζο σημείωσε: «Είχαμε αναφερθεί στο Καστελλόριζο. Μιλάμε για ένα μικροσκοπικό νησί. Απέχει 580 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική χώρα της Ελλάδας. Ενώ από την Τουρκία απέχει, νομίζω, περίπου 4 μίλια. Δηλαδή φωνάζει ο κόκορας στο νησί και τον ακούτε. Δηλαδή αν είναι να αγοράσουν ψωμί και γάλα θα έρθουν στην Τουρκία. Είναι τόσο κοντά. Κι έρχονται και διεκδικούν υφαλοκρηπίδα από αυτό το νησί. Δεν είναι τίποτα άλλο αυτό από εγωιστική και κακομαθημένη στάση. Η Τουρκία δεν μπορεί να υποχωρεί», τόνισε.

Σε ό,τι αφορά στις Οινούσσες, το «δεξί χέρι» του Ερντογάν σημείωσε ότι «αν φωνάξετε θα σας ακούσουν απέναντι, δε χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε τηλέφωνο. Από τέτοια κοντινά νησιά έρχονται ακριβώς μπροστά μας και διώχνουν και τους ψαράδες. Δεν έχουν όριο».

Παράλληλα, ο Φουάτ Οκτάι επανέφερε το θέμα των «γκρίζων ζωνών» σημειώνοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει τόσο τη στρατιωτικοποίηση όσο και την εγκατάσταση ανθρώπων στα νησιά. 

«Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει αυτές τις στάσεις, να σταματήσει αυτή τη διαταραγμένη συμπεριφορά. Σε αυτό περιλαμβάνεται και το θέμα της εγκατάστασης ανθρώπων σε νησιά, όπως και της στρατιωτικοποίησης των νησιών. Αν η Ελλάδα νομίζει ότι θα νικήσει με τετελεσμένα, αφήνοντας τα ζητήματα στη διάρκεια του χρόνου, θα δει πως δε θα νικήσει. Η Τουρκία ξεκίνησε τα απαραίτητα βήματα, έχει δει το παιχνίδι και θα κάνει αυτό που πρέπει», επισήμανε.

Η Αθήνα, προβληματίζεται και ανησυχεί, με την κλιμάκωση της ρητορικής της  Τουρκίας, αλλά και με τις συνεχείς υπερπτήσεις τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από νησιά στο Αιγαίο.

Ναι μεν το γεγονός ότι η  οικονομική κρίση δημιουργεί νευρικότητα  στον Ερντογάν καθώς  η χώρα οδεύει προς εκλογές, ωστόσο για την Ελληνική πλευρά αυτό δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας κλιμάκωσης της τουρκικής ρητορικής, καθώς σταθμίζει το γεγονός πως οι επιδιώξεις της Άγκυρας  και η “αναθεωρητική πολιτική” της για το καθεστώς του Αιγαίου, είναι διαχρονικές και σταθερές.