«Διαφημίζοντας» την κυριαρχία Μητσοτάκη – Μια εικόνα 1.000 λέξεις

Αρκετή δημοσιότητα, πολλές πολιτικές ερμηνείες και μπόλικο παρασκήνιο παράγει η συζήτηση στην οποία συμμετείχαν ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης και η Έφη Αχτσιόγλου, αλλά φαίνεται ότι το επικοινωνιακό έλλειμμα του ΣΥΡΙΖΑ κατά την προεκλογική περίοδο και το πάθημα των εκλογών δεν έγιναν μαθήματα.

Ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος;» και τρεις εκπρόσωποι δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς φωτογραφήθηκαν και συζήτησαν επί τρεις ώρες κάτω από αφίσα με το σχετικό μήνυμα.

Αποδέχθηκαν, υιοθέτησαν και προέβαλαν την «κυριαρχία Μητσοτάκη» όχι μόνο ως πολιτική πραγματικότητα, αλλά και ως καθοριστική κατάσταση η οποία προσδιορίζει την ταυτότητα, τους στόχους και τελικά την εμβέλειά τους. 

Η πολιτική οριοθέτηση της πρωτοβουλίας για την Κεντροαριστερά -και του πολιτικού εγχειρήματος που υπονοείται- ήταν αρνητική, «απέναντι» σε κάτι, εν προκειμένω στον Κυριάκο Μητσοτάκη και δεν έγινε με βάση ένα θετικό νέο αφήγημα, μια νέα προοπτική. 

Ετεροπροσδιορίζονται και τούτο μάλιστα σε μια περίοδο που στην επικαιρότητα δεσπόζουν οι κινητοποιήσεις των αγροτών, οι αντιδράσεις για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, η εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την τραγωδία των Τεμπών και άλλα «δύσκολα» για την κυβέρνηση θέματα.

Ακόμα και οι καλές πολιτικές προθέσεις της πρωτοβουλίας επισκιάζονται από την επικοινωνιακή διαχείριση. 

Επαναλαμβάνεται δηλαδή το λάθος της αντιπολιτευτικής τακτικής και της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αντί να προτάξει όραμα, προτάσεις και πολιτικές υιοθέτησε ένα καταγγελτικό λόγο απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και περιορίστηκε σε αυτόν. Και το πλήρωσε.

Ασφαλώς η κυριαρχία Μητσοτάκη είναι πραγματική, αλλά αποτελεί συνέπεια του πολιτικού προβλήματος της Κεντροαριστεράς δεν είναι η αιτία του.  

Το πολιτικό πρόβλημα είναι ότι οι δυνάμεις που ευαγγελίζονται την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν έχουν παρουσιάσει ταυτότητα, στρατηγική και προτάσεις συμβατές με την σημερινή κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα. 

Μεθοδολογικά, το ζήτημα είναι ότι ο συγκεκριμένος χώρος δεν αξιοποιεί τα επιστημονικά εργαλεία πολιτικής ανάλυσης και επικοινωνίας, τα οποία χρησιμοποιεί στο έπακρο ο πολιτικός αντίπαλός του. 

Αντίθετα, πολλοί από το χώρο «ξορκίζουν» την πολιτική επικοινωνία ως «μεταπολιτική» και «μεσσιανισμό».

Έχει γίνει φανερό όμως πλέον ότι δεν μπορεί ένας πολιτικός σχηματισμός να κινηθεί με επιτυχία εάν δεν «διαβάσει» αποτελεσματικά τις ανάγκες, τις αξίες και τις επιθυμίες του κοινωνικού χώρου που θέλει να εκπροσωπήσει προκειμένου να διαμορφώσει τη στρατηγική του και το μήνυμα που θα εκπέμψει. 

Όσο «ανόσιο» κι αν ακούγεται σε κάποιους, ουδείς μπορεί να κερδίσει πολιτική μάχη χωρίς ανάλυση του κοινού, χωρίς στρατηγική. Χωρίς πολιτικό μάρκετινγκ και πολιτική επικοινωνία. 

Το πολιτικό ένστικτο δεν αρκεί, ούτε βέβαια κάποια αόριστη δογματική ιστορική ταξική αναγκαιότητα η οποία θα δικαιώσει τους «πιστούς» της.

Όσοι ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς ας στρέψουν την προσοχή τους στις ανάγκες και τις επιθυμίες των πολιτών προκειμένου να διαμορφώσουν στρατηγική η οποία θα φέρει αποτελέσματα.

Προβλήματα των αγροτών σήμερα, διατροφικός εφιάλτης αύριο

Κίνηση – έκπληξη από Κασσελακη: πήγε στη συζήτηση για την κεντροαριστερά

Συζήτηση για την Κεντροαριστερά: Τι είπαν Τεμπονέρας, Χριστοδουλάκης, Αχτσιόγλου