Λαβρόφ: Το μήνυμα προς την Αθήνα για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης

Την ενόχληση της Μόσχας για τη χρήση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης ως κόμβου για τη μεταφορά αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων προς την Ουκρανία, μέσω των ανατολικών Βαλκανίων εξέφρασε ο ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ ερωτηθείς για τις πρόσφατες σχετικές αναφορές του εκπροσώπου του Κρεμλίνου, Ντιμίτρι Πεσκόφ , πρόσθεσε ωστόσο , ότι κατανοεί ότι η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και ότι δεν θέλει να ακολουθήσει την οδό της επιδείνωσης των αντιρωσικών κυρώσεων. «Εμπιστευόμαστε -είπε χαρακτηριστικά – Έλληνες φίλους μας ότι με τη σοφία τους θα κάνουν την επιλογή που ανταποκρίνεται στις πεποιθήσεις τους».

«Κατανοώ ότι η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Όμως, επίσης, βλέπουμε ότι η Ελλάδα δεν θέλει να ακολουθήσει την οδό της επιδείνωσης των αντιρωσικών κυρώσεων, η Ελλάδα καταρχήν δεν αισθάνεται ικανοποίηση από όσα τώρα συμβαίνουν μεταξύ Δύσης και Ρωσικής Ομοσπονδίας. Εμπιστευόμαστε τους Έλληνες φίλους μας ότι με τη σοφία τους θα κάνουν την επιλογή που ανταποκρίνεται στις πεποιθήσεις τους», δήλωσε χαρακτηριστικά, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αναλυτικότερα, ο Λαβρόφ αναφέρθηκε στην πρόσφατη «πολύ καλή» τηλεφωνική συνομιλία με τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια. «Ναι, θίξαμε το θέμα των νέων βημάτων που έγιναν στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις για την ενίσχυση του καθεστώτος του λιμένος της Αλεξανδρούπολης για τους σκοπούς του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και ναι, φυσικά, διαβάσαμε σε ποιες κατευθύνσεις θα χρησιμοποιήσουν αυτό το λιμάνι οι Αμερικανοί», σημείωσε. 

Στις συμφωνίες του Μινσκ, στις οποίες βασίζεται η διπλωματική διευθέτηση της κρίσης στην Ανατολική Ουκρανία, όπως επεσήμανε ο  Λαβρόφ στο πλαίσιο της πρώτης μεγάλης συνέντευξης Τύπου του έτους, «υπάρχει ευθεία απαγόρευση για την παραμονή ξένων στρατιωτικών στο έδαφος της Ουκρανίας. Εκεί δεν υπάρχει απαγόρευση για την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία». Ωστόσο, σημείωσε ότι «κατά πρώτον ξένοι στρατιωτικοί εκεί υπάρχουν και πολλοί. Δεν είναι χιλιάδες, όπως κάποιες φορές από λάθος λένε μερικοί. Αλλά είναι μερικές εκατοντάδες Αμερικανοί, Βρετανοί κ.λπ. Τυπικά δεν υπάρχει απαγόρευση για τον εξοπλισμό».

«Όμως, επιστρέφοντας στο ποιες σκέψεις θρέφει η σημερινή ουκρανική εξουσία, καταλαβαίνουμε φυσικά πολύ καλά ότι ό,τι κάνει η Δύση ως προς την τροφοδότηση αυτής της εξουσίας με όπλα, δημιουργεί σ’ εκείνη έναν πρόσθετο πειρασμό να περάσει σε στρατιωτικές μεθόδους επίλυσης των ζητημάτων στην Ανατολική Ουκρανία. Και αυτό είναι απολύτως απαράδεκτο για εμάς για κατανοητούς λόγους. Μάλιστα, για τους δήθεν στρατιωτικούς συμβούλους που εργάζονται εκεί. Όταν εφιστούμε την προσοχή στο θέμα, η Δύση λέει ότι είναι σύμβουλοι, ότι δεν συμμετέχουν στις εχθροπραξίες. Όμως, θυμάμαι καλά την τηλεοπτική εικόνα κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γεωργία, τον Αύγουστο του 2008, όταν οι σύμβουλοι με τη στολή του αμερικανικού στρατού, και λευκοί και αφροαμερικανοί, συμβούλευαν ουσιαστικά πώς να οπλίσουν τα αντιαρματικά και παρόμοια όπλα. Δεν θα ήθελα αυτό να επαναληφθεί στην Ουκρανία. Γιατί αυτό θα είναι πλέον η υπέρβαση όλων των δυνατών κόκκινων γραμμών, θα είναι απευθείας σύγκρουση των Ρώσων πολιτών της Ουκρανίας και των στρατιωτικών του ΝΑΤΟ», σχολίασε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών.

«Με τους Έλληνες συναδέλφους μας, τον ελληνικό λαό, με την Ελλάδα ως χώρα έχουμε πολύ παλαιές σχέσεις, ιστορικές ρίζες. Θυμόμαστε τον Καποδίστρια, που έγινε πρώτος κυβερνήτης της σύγχρονης Ελλάδας, μετά τη θητεία του στη Ρωσία, στο μέτωπο της εξωτερικής διπλωματίας μάλιστα. Και πολύ πρόσφατα είχαμε καλές συνομιλίες με τον Νίκο Δένδια. Φυσικά συζητήσαμε τα πάντα, και τις διμερείς σχέσεις μας, και τις προοπτικές ανάπτυξης των εμπορικών-οικονομικών, επενδυτικών, πολιτιστικών-ανθρωπιστικών σχέσεων. Είναι, όντως, πλούσιες αυτές οι σχέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις, μεταξύ αυτών και στον τομέα της ασφάλειας», κατέληξε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών.

Διαβάστε επίσης:

ΗΠΑ και Ρωσία στη Γενεύη τα μιλήσανε, αλλά δεν συμφωνήσανε για την Ουκρανία

«Partygate»: Τρίζει η καρέκλα του Μπόρις Τζόνσον – Ποιοι είναι οι πιθανοί διάδοχοί του

Ο Τζο Μπάιντεν θέλει να κόψει τη φόρα των «πολυλογάδων» της Γερουσίας