H κλιματική κρίση δεν λύνεται με lifestyle

H ιδέα να φωτογραφηθεί τον περασμένο Ιούλιο ξυπόλητος σε κάποια παραλία του γερμανικού Βορρά, κρατώντας τα χειροποίητα δερμάτινα παπούτσια στο χέρι, ήρθε σε μια στιγμή που οι Πράσινοι είχαν αρχίσει να χάνουν κάτι από την αρχική τους δυναμική στις δημοσκοπήσεις. Το κατά πόσο τελικά αυτή η lifestyle μετάλλαξη του προεκλογικού τους αγώνα συνέβαλε στο να γίνει ο Ρόμπερτ Χάμπεκ υπουργός Οικονομίας, Ενέργειας και Κλιματικής Προστασίας, είναι κάτι που δε μπορεί να μετρηθεί με μαθηματική ακρίβεια.

Η ουσία είναι ότι ο στόχος επετεύχθη και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, για τον άνθρωπο που πολλοί θεωρούσαν ότι αυτός ήταν ο πραγματικός επικεφαλής της εκστρατείας του «κόμματος της οικολογίας», που έχει προ πολλού κλειδώσει στο χρονοντούλαπο τις παλιές του αγαρμποσύνες και έχει επιβάλει το εναλλακτικό στυλ ως αποδεκτή άποψη ακόμα και στα πιο πλούσια σαλόνια της Φρανκφούρτης. Αλλωστε μόνο όταν είσαι ξυπόλητος βιώνεις στον απόλυτο βαθμό την ηδονή της «περπατησιάς» πάνω σε μια παχιά χειροποίητη μοκέτα. Και δεν φοβάσαι ότι θα τη λασπώσεις κιόλας.

Ο Ρόμπερτ Χάμπεκ λοιπόν, ο υπουργός υπεύθυνος για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης μας αποκάλυψε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι η Γερμανία δεν πρόκειται τα επόμενα δύο χρόνια να εκπληρώσει τους υποτιθέμενους στόχους της για το περιβάλλον. «Εχουμε καθυστερήσει πολύ» εξομολογήθηκε συνοφρυωμένος. Αφησε όμως υποσχέσεις για αργότερα.

Εχουμε δει και αλλού αυτή τη νέα μόδα. Οταν γνωρίζεις, ότι δεν θα πετύχεις τις υποσχέσεις που έδωσες για την τετραετία, αρχίζεις και μιλάς για τα σχέδια σου για την οκταετία. Ετσι κι αλλιώς τα θέματα του περιβάλλοντος θα συνεχίσουν να μας απασχολούν για κάποιες δεκαετίες και πολλές εκλογικές μάχες ακόμα.

Από το «ξέπλυμα» στο »λίφτινγκ»

Το 2021 ήταν η χρονιά που αποδέχτηκαν τον όρο «κλιματική κρίση» ακόμα και πολιτικοί που σε ειρωνεύονταν μέχρι πρότινος ακόμα και αν μιλούσες για «κλιματική αλλαγή». Οχι γιατί συνειδητοποίησαν απαραίτητα την σημασία του προβλήματος, αλλά γιατί ανακάλυψαν την χρήση του ως «πιστοποιητικού αθώωσής τους» για λάθη, αστοχίες, αδυναμίες των περασμένων δεκαετιών, που προκάλεσαν μπόλικες καταστροφές σε διάφορα σημεία του πλανήτη.

Είδαμε συντηρητικούς πολιτικούς να βάζουν τα πολύχρωμα αντιανεμικά τους των 350 ευρώ και να φωτογραφίζονται σε βουνοκορφές, για να μας δείξουν πόσο αγαπούν τη φύση. Πανηγυρίσαμε για την απόφαση των ΗΠΑ να «επιστρέφουν» στη συμμαχία για το κλίμα. Είδαμε το G7, το κλαμπ των «πλουσίων», να διοργανώνει συναντήσεις αποκλειστικά για το περιβάλλον. Συγκινηθήκαμε από την προσπάθεια πολιτικών και ΜΜΕ να μας πείσουν ότι η πολυαναμενόμενη Σύνοδος του ΟΗΕ για το κλίμα στη Γλασκώβη δεν άφησε τελικά το ποτήρι σχεδόν άδειο, αλλά μισογεμάτο.

Στις διεθνείς χρηματαγορές οι τιμές των μετοχών, εταιριών που επαγγέλονται την «πράσινη μετάβαση» έχουν την τιμητική τους, σε ένα ράλυ με πρωταγωνιστές εκείνους που έμαθαν «να κοιτάνε ψηλά». Ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός μοιάζει να ανακάλυψε στο πρασίνισμά του μια αναπάντεχη ευκαιρία όχι για να σώσει τον πλανήτη, αλλά για να ανανεωθεί ο ίδιος. Παλιά γινόταν συχνά λόγος για «πράσινο ξέπλυμα». Η αναβάθμιση του «λογισμικού» οδηγεί σε ένα ευρύτερο «πράσινο λίφτινγκ».

Το 2022 θα είναι ακριβώς η χρονιά αποθέωσης αυτής της μετάλλαξης. Με έναν Πράσινο υπουργό στην προεδρεύουσα του G7 Γερμανία να οργανώνει διασκέψεις, συναντήσεις, να εξαγγέλει πρωτοβουλίες. Και να θέτει στόχους, που πολύ πιθανώς για μια ακόμα φορά δεν θα επιτευχθούν εξαιτίας μιας κάποιας «αναπάντεχης» εξέλιξης. Τόσο αναπάντεχης όσο το πρόβλημα, που θέλουν να αντιμετωπίσουν.

Διαβάστε ακόμα

Ενεργειακή κρίση: Ποιος θα πληρώσει τη σωτηρία του homo sapiens;

Η συνεχής «ανάπτυξη» σκοντάφτει στους νόμους της φυσικής!

Η Τουρκία επιχειρεί να συνθλίψει τους Κούρδους στη Συρία με όπλο το νερό