Δεν είναι αστείο: Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι θέλει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Στο τέλος του Ιανουαρίου του 2022 ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα θα συμπληρώσει τα προβλεπόμενα επτά χρόνια θητείας του και θα υποβάλει την παραίτησή του. Αν και αρκετοί βουλευτές είχαν την άποψη ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα μια επταετή θητεία, ο ίδιος το απέκλεισε λόγω ηλικίας, αφού θα έχει κλείσει τα 80 έτη ζωής.

Αυτό πάντως φαίνεται ότι δεν είναι πρόβλημα για άλλους. Ετσι αυτό που ακούστηκε σε κάποιες άλλες χώρες ως αστείο, υπήρξαν Ιταλοί πολιτικοί που το πρότειναν στα σοβαρά. Την εκλογή του 85χρονου πλέον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στο ανώτατο αξίωμα της χώρας. Ο επί τέσσερεις φορές πρωθυπουργός και «φορτωμένος» όσο κανένας άλλος πολιτικός της χώρας του με σκάνδαλα, αλλά και δίκες, κάθε άλλο παρά φαίνεται να απορρίπτει την τιμητική ιδέα. Δεν θεωρεί εμπόδιο ούτε την ηλικία του, ούτε το γεγονός ότι το κόμμα του η «Φόρτσα Ιτάλια» είναι κολλημένη στο 7%. Δεν παίρνει ο ίδιος επίσημα θέση, αλλά από τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός του γίνεται σαφές ότι η ιδέα δείχνει να τον κολακεύει.

Πόσο ρεαλιστικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο σενάριο στη χώρα που ο «Economist» έσπευσε να αναγορεύσει σε καλύτερη χώρα της χρονιάς που πέρασε;

Ολα εξαρτώνται προφανώς από τις αποφάσεις ενός άλλου ισχυρού άνδρα της ιταλικής πολιτικής, του Μάριο Ντράγκι. Ο άλλοτε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που είχε τότε αποκτήσει το προσωνύμιο «Σούπερ Μάριο» θεωρείται από πολλούς ως ο ιδανικός για να καταλάβει το αξίωμα του Προέδρου. Αντιρρήσεις έχουν μόνο εκείνοι, που θέλουν να συνεχίσουν να τον βλέπουν ως πρωθυπουργό, θεωρώντας απόλυτα επιτυχημένη την τωρινή του θητεία. Ανάμεσα σε αυτούς που τον βομβαρδίζουν με επαίνους, για να μην… φύγει για ευνόητους λόγους είναι και ο Μπερλουσκόνι. Οχι βεβαίως γιατί νοιάζεται για την χρηστή διαχείριση των κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης, που εκτιμάται ότι σε μεγάλο βαθμό θα επηρεάσουν την πορεία της οικονομίας της Ιταλίας τα επόμενα χρόνια, αφού η χώρα υπολογίζεται να λάβει τη μερίδα του λέοντος των προβλεπόμενων κονδυλίων (συνολικά 192 δισ. ευρώ).

Ο Σίλβιο προφανώς θεωρεί ότι αν βγεί από τη μέση της προεδρικής μάχης ο Μάριο, τότε πιθανώς να έχει ευκολότερο έργο ο ίδιος. Από την άλλη υπάρχει και το στρατόπεδο εκείνων, που πιστεύουν ότι μετά την προεδρική εκλογή είναι πολύ πιθανό να δούμε να ανοίγει ο δρόμος για πρόωρες εκλογές, με τη διάλυση του σημερινού πολυκομματικού «συνασπισμού της ανάγκης». Σε μια τέτοια περίπτωση κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι ότι ο Ντράγκι θα παρέμενε στο τιμόνι της κυβέρνησης. Αλλωστε το τελευταίο διάστημα έχει βρεθεί αντιμέτωπος και κοινωνικές αντιδράσεις και μαζικές απεργίες των συνδικάτων.

Ετσι οι «Financial Times» έγραψαν για παράδειγμα ότι καλύτερο θα ήταν να μετακομίσει στην προεδρία και να «ελέγχει» αφ’ υψηλού τα όσα συμβαίνουν στο πολιτικό τοπίο της χώρας. Ο ίδιος ο Ντράγκι δεν δείχνει να έχει ακόμα πάρει οριστική απόφαση, αλλά τα χρονικά περιθώρια έχουν πλέον στενέψει και κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του.

Aς περιμένουμε λοιπόν με ενδιαφέρον τις αρχές Φεβρουαρίου, όταν οι 1009 βουλευτές θα συγκεντρωθούν για να ψηφίσουν. Στις τρεις πρώτες ψηφοφορίες χρειάζεται μια πλειοψηφία δύο τρίτων, στην τρίτη απαιτείται σχετική πλειοψηφία 505 ψήφων. Ο Μπερλουσκόνι ελπίζει να φτάσει ως εκεί και με δεδομένο ότι οι ψήφοι της κεντροδεξιάς υπολογίζονται σε 460 συνολικά, ελπίζει να μπορέσει να «ψαρέψει» και από άλλους χώρους και να κάνει την έκπληξη.

Ετσι κι αλλιώς οι διαδικασίες αυτές φημίζονται για τις ίντριγκες και τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που τις συνοδεύουν και συχνά τις καθορίζουν. Ανεξαρτήτως όλων όμως, μια εκλογή του θεωρούμενου ως ξεπερασμένου πια «κλόουν» της ιταλικής πολιτικής σκηνής στο ύπατο αξίωμα μάλλον δεν θα ήταν και το καλύτερο πιστοποιητικό για την κατάσταση της ιταλικής δημοκρατίας.

Διαβάστε ακόμα

Γαλλο-ιταλικός άξονας απέναντι στο Βερολίνο;

Ιταλία: 8 εκατ. Ιταλοί ακυρώνουν τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές τους