Τα μηνύματα, η πόλωση και το νέο πολιτικό σκηνικό

Σαφή μηνύματα ότι θα είναι «εδώ» και μάλιστα με ισχυρό ηγεμονικό ρόλο στον αποκαλούμενο ευρύ χώρο της «Δημοκρατικής Παράταξης», επιχείρησε να στείλει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ , Αλέξης Τσίπρας , από το βήμα της Βουλής κατά την συζήτηση και ψήφιση του προϋπολογισμού με το πολιτικό αίτημα που έθεσε για «παραίτηση» του κ. Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης του και πρόωρης προσφυγής στις κάλπες .

Πέραν της αναβάθμισης του πολιτικού λόγου και της αντιπολιτευτικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, ο κ. Τσίπρας στοχεύει πλέον και στο λεγόμενο νέο σκηνικό που δημιουργείται μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ , αλλά και των συνεχιζόμενων «φάλτσων» της κυβέρνησης αναφορικά με την διαχείριση της πανδημίας με κορύφωση το «κρυφτούλι» που παίχτηκε με την μελέτη Τσιόδρα- Λύτρα που έφθειρε περισσότερο την εικόνα του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης.

Ο κ. Τσίπρας έχει μπροστά του το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που παρά την κλιμάκωση της πανδημίας, ούτε ο ίδιος, ούτε και οι στενοί του συνεργάτες επιθυμούν να ματαιωθεί ή να υποβαθμιστεί. Είναι για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ μια «μεγάλη ευκαιρία» να ισορροπήσει με τις διάφορες εσωκομματικές ομάδες, αλλά και να ενοποιήσει άπαντες γύρω από το σχέδιο της «Προοδευτικής Διακυβέρνησης» που εκτιμά ότι θα επανασυσπειρώσει τον κόσμο της Δημοκρατικής Παράταξης.  

Μέχρι και την ολοκλήρωση των εσωκομματικών αλλαγών στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όποια προβλήματα του παρέμενε ο «μεγάλος πόλος», ο «ισχυρός παίχτης» στο λεγόμενο Προοδευτικό χώρο , στο χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς.

Σταθερός προσανατολισμός του κ. Τσίπρα είναι να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ «ο μεγάλος παίκτης» στον κρίσιμο αυτό χώρο , παρά την όποια ρευστότητα ή εντυπώσεις για την ώρα δημιουργεί η εκλογή ενός ηλικιακά νέου ανθρώπου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ .

Ο κ. Τσίπρας πέραν των άλλων εκμεταλλεύτηκε πολιτικά και το σοβαρό κενό που έχει στην εκπροσώπηση  του στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ, καθώς ο κ. Ανδρουλάκης δεν είναι βουλευτής. Έτσι στάθηκε μόνος του απέναντι στον «πολιτικό αντίπαλο της Δεξιάς» και πέταξε το γάντι των εκλογών. Κατέστη , πριν καν περάσουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, ο μοναδικός εντός Βουλής παίκτης από τον προοδευτικό /αντιδεξιό χώρο που αμφισβήτησε ευθέως την κυριαρχία του κ. Μητσοτάκη και στάθηκε απέναντι του ως η «εναλλακτική λύση».

Η κίνηση αυτή του κ. Τσίπρα τουλάχιστον για την ώρα φαίνεται να βγήκε . «Δεν έχει σημασία αν κέρδισε πολύ ή λίγο από το αίτημα για παραίτηση της Κυβέρνησης και πρόωρες εκλογές. Σημασία έχει ότι δεν έχασε και πήρε κάτι πολιτικά , έστω και λίγο αν και αυτό μένει να φανεί στη συνέχεια», επεσήμαιναν έμπειροι κοινοβουλευτικοί κύκλοι και προσεχτικοί πολιτικοί παρατηρητές.

Στους σχεδιασμούς του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μεταφέρει συνεχώς το βάρος της πολιτικής αντιπαράθεσης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την Ν.Δ μέσα στη Βουλή , όπου και την εμπειρία έχει να διαχειριστεί μια τέτοια αντιπαράθεση , αλλά το κυριότερο είναι και θα είναι , μέχρι τις εκλογές, απών ο κ. Ανδρουλάκης . Φαίνεται μάλιστα πως η «τηλεοπτική σφήνα», δηλαδή η ομιλία του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού και η «παρεμβολή» του τηλεοπτικά, δίπλα στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς που μονομαχούσαν από το βήμα της Βουλής , τουλάχιστον για την ώρα δεν απέδωσε , αν και το κλίμα δημοσκοπικά τουλάχιστον για το ΠΑΣΙΟΚ/ΚΙΝΑΛ, φαίνεται θετικό.

Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά , ότι στις εκλογές με την απλή αναλογική το πλέον πιθανό είναι ότι δεν θα προκύωψει αυτοδυναμία , ακόμα και στην περίπτωση που η Ν.Δ είναι πρώτο κόμμα.

Επίσης παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην Ευρώπη κατανεί ότι υπάρχει κλίμα και κουλτούρα για Κυβερνήσεις συνεργασίας. Άλλωστε και η Πορτογαλία και πάλι προς τα εκεί πάει καθώς ο Κόστα και οι σοσιαλιστυές πήραν κεφάλι πάλι και πλέον το Αριστερό κόμμα Μπλογκ πιέζεται από όλους αλλά και από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές να στηρίξει την Κυβέρνηση των Σοσιαλιστών. Ο κ. Τσίπρας έχει κομβικό ρόλο σε αυτή την περίπτωση , γιατί ως παρατηρητής στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι παραλήπτης μηνυμάτων να πείσει το «Μπλογκ», το οποίο ανήκει στην Ευρωομάδα της Αριστεράς της οποίας ηγείται ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να «βάλει πλάτη» στους Σοσιαλιστές

Ο κλασικός δικομματισμός στη Πορτογαλία (όπως και στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες), έχει παρέλθει και σχηματίζονται Κυβερνήσεις συνεργασίας .

Στην Ελλάδα και αυτό το γνωρίζει καλά ο κ. Τσίπρας και το επιτελείο του ο ισχυρός δικομματισμός που συνιστούσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχει παρέλθει . Στη θέση του παλιού κραταιού δικομματισμού υπάρχει πλέον ο μικρός δικομματισμός ανάμεσα σε Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ.  Αυτή η παράμετρος οδηγεί πλέον στη συζήτηση και σε πιθανές εξελίξεις με αιχμή τον «διπολισμό». Την πολιτική αντιπαράθεση δύο διακριτών πόλων της Συντηρητικής Παράταξης και της Προοδευτικής , όπου στην Προοδευτική Παράταξη υπάρχει ένας εκλογικά μεγάλος σχηματισμός και τουλάχιστον ένας μικρότερος (ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) που μπορούν να βρούν πεδία συνεννόησης για να αμφισβητηθεί η κυριαρχία της Συντηρητικής Παράταξης.

Η συνεχής πόλωση ανάμεσα σε Συντηρητική και Προοδευτική παράταξη, δημιουργεί συνθήκες μετωπικής αντιπαράθεσης, ενώ επαναπροσδιορίζει και τα όρια των πολιτικών προσεγγίσεων και συμμαχιών.

Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει σιγά –σιγά να πάρουν θέση γύρω από τα μεγάλα ζητήματα και να ξεκαθαρίσουν «με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν». Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ , όπως λένε οι πληροφορίες, δεν θα μείνουν μόνο στο αίτημα παραίτησης του κ. Μητσοτάκη και διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Θα ανοίγουν συνεχώς εναλλακτικές προτάσεις και θα επαναφέρουν σε κάθε ευκαιρία το θέμα της «Προοδευτικής Διακυβέρνησης» . Όπως λένε μάλιστα , το τοπίο θα ξεκαθαρίσει το επόμενο διάστημα και όλοι θα βρεθούν ενώπιων των ευθυνών τους.

Άλλωστε, όπως λένε πολιτικοί αναλυτές, αν στις εκλογές με απλή αναλογική δεν σχηματιστεί Κυβέρνηση συνεργασίας , οι εκλογές που θα ακολουθήσουν με το νέο εκλογικό σύστημα , θα είναι εκλογές ακραίας πόλωσης και από τους δύο παίκτες (Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ) καθώς θα θελήσουν «να μαζέψουν και την τελευταία ψήφο». Ακραία πόλωση σημαίνει όπως λένε πολιτικοί αναλυτές, μεγάλη πίεση προς όλα τα λεγόμενα, μικρά και μεσαία κόμματα όπου θα δοκιμαστούν σκληρά τα όρια των αντοχών τους .  «Όλοι θα είναι προ των ευθυνών τους…» , σημειώνουν χαρακτηριστικά πολιτικοί κύκλοι.