Οι εκλογές δεν είναι voucher δημοκρατίας

Γράφει ο Φρίξος Καρβουνάκης*

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ήταν ακόμη άγνωστο αν ο πρωθυπουργός κατάφερε να τακτοποιήσει τις σκέψεις του. Από δική του ανάρτηση σε κοινωνικό δίκτυο μάθαμε ότι προσπαθεί να το κάνει. Συνεπώς θα πρέπει να μας πληροφορήσει κι αν το κατάφερε. Αν δεν το κατάφερε, ελπίζουμε να προσφύγει σε ειδικό. 

Κι αν δεν εμπιστεύεται ούτε τους σχετικούς με τις ομιχλώδεις σκέψεις ειδικούς στην Ελλάδα, έχει την ευκαιρία να ζητήσει βοήθεια από το εξωτερικό. Εξάλλου, αυτό κάνει όταν βρίσκει τα δύσκολα. Αντί να αναδιανείμει ευθύνες μεταξύ του στελεχιακού δυναμικού που που διαθέτει η χώρα μας εισάγει “ειδικούς” από το εξωτερικό. Μετά τον εισαγόμενο υπουργό διαχείρισης κρίσεων, τώρα φέρνει ομάδα από τις Βρυξέλλες για να μας πει τι πρέπει να κάνουμε από όσα επιμελώς η κυβέρνησή του αιτήθηκε να μην γίνουν στην ώρα τους. 

Οι διαχρονικές ευθύνες δεν είναι σκυταλοδρομία

Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να αποδώσει διαχρονικές ευθύνες σε ένα διαχρονικό πρόβλημα δεν συνάδει με την πολιτική υπευθυνότητα, που έχει λανσάρει ως πυξίδα απ αρχής της διακυβέρνησής του. 

Η μη επίλυση του “διαχρονικού” αυτού προβλήματος και πολλών άλλων ήταν η αιτία να τιμωρηθούν δια της μη επανεκλογής τους οι όποιες προηγούμενες κυβερνήσεις. Αλλά, οι επόμενοι δεν έρχονται ως κληρονόμοι δικαιολογιών. Ασχέτως αν ορισμένοι βλαστοί έχουν γαλουχηθεί ως “κληρονόμοι” των βουλευτικών και πρωθυπουργικών θώκων. Οι κάθε επόμενοι, όπως και η κυβέρνηση των “αρίστων”, έρχονται με την υποχρέωση των λύσεων επί όσων προεκλογικά κατέκριναν. Το πρόβλημα το χρεώνονται μόνοι τους για το παρόν. Το μέλλον ανήκει σε άλλους… υπόχρεους. 

Οι εκλογές δεν είναι voucher δημοκρατίας

Επίσης, θα ήταν καλό για τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη, να σταματήσει η καραμέλα ότι υπάρχει δέσμευση – υπόσχεση για εκλογές την άνοιξη. Τα πράγματα είναι πιο απλά. Λήγει ο χρόνος της κυβέρνησής του! 

Η θεσμική τετραετία λήγει στις 7 Ιουλίου. Και αυτή την ώρα η διεξαγωγή εκλογών δεν είναι δώρο στην επικαιρότητα, ούτε έκκληση ανανέωσης ισχυρότερης εντολής. Και κυρίως δεν είναι voucher δημοκρατίας, που να δικαιολογεί μια κατ’ επίφαση έκφραση του ελληνικού λαού, αφού εντέλει η πολιτική που θα ακολουθηθεί δεν θα έχει καμία σχέση με την ιδεολογία των ψηφοφόρων ή τις προεκλογικές εξαγγελίας. Είναι το σφύριγμα του ρέφερι. Η λήξη της άμμου στην κλεψύδρα. Συνταγματική υποχρέωση. Το σβήσιμο στο καντηλάκι ζωών και ελπίδων. 

Συνεπώς, αν επειδή δεν του φτάνει ο χρόνος να γυρίσει το ματς χρειάζεται παράταση,  είναι καλύτερα να μας πει ότι είναι συνεπής στον θεσμικό χρόνο – ακόμη και αν δεν το εννοεί – παρά να προσπαθεί να μετατρέψει την εκλογική αναμέτρηση από κρίση του λαού σε διελκυστίνδα του μέλλοντος με το παρελθόν. Τα άστρα λένε ότι παρελθόν είναι ο ίδιος. Για το μέλλον θα κρίνουμε στην ώρα του, τον επόμενο jeune premier.

• Ο Φρίξος Καρβουνάκης είναι αναλυτής που ζει στο εξωτερικό