Ένα κόμμα, ένας αρχηγός, δύο ονόματα

Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή -και κάποια έκπληξη- την ομιλία του νέου προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ. αμέσως μετά την ευρεία νίκη του στον δεύτερο γύρο.

Πρώτη φορά βλέπω σε συγκέντρωση ενός κόμματος (του ΚΙΝ.ΑΛ.), να φωνάζουν συνθήματα και να ανεμίζουν σημαίες άλλου κόμματος (του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

Στην τρίλεπτη ομιλία του ο νέος πρόεδρος Νίκος Ανδρουλάκης αντί να άρει, επέτεινε τη σύγχυση. Δεν ανέφερε ούτε μία φορά τον όρο ΚΙΝ.ΑΛ. Αντιθέτως, ανέφερε τρεις φορές τον όρο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αλλά δεν έμεινε εκεί Ανέφερε άλλες τρεις φορές, για να ονοματίσει το ίδιο ακριβώς πράγμα, τον όρο Δημοκρατική Παράταξη, ενώ άλλες δύο φορές χρησιμοποίησε αμήχανα τον όρο κίνημα, χωρίς να διευκρινίσει σε ποιο ακριβώς κίνημα αναφέρεται. 

Είναι γνωστό ότι στις αρχές της δεκαετίας του 2010 το ΠΑΣΟΚ φορτώθηκε σχεδόν αποκλειστικά τις ευθύνες ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, τουλάχιστον από το 1974 και μετά. Το σοκ που υπέστη οδήγησε, μεταξύ άλλων, στη διαρκή εναλλαγή διαφορετικών ονομάτων, χωρίς να μπορέσει να βρει μέχρι τώρα ευσταθή λύση.  Όπως είναι γνωστό άλλαξε και αφημί…

Ας σημειώσουμε τουλάχιστον ότι εάν πρόκειται όντως για το ΠΑΣΟΚ, είναι η πρώτη φορά που αυτό το κόμμα στη μακρά ιστορία του αποφασίζει να απορρίψει την υποψηφιότητα ενός Παπανδρέου για την αρχηγεία του. Δείγμα μιας κάποιας ενηλικίωσης, ας ελπίσουμε.

Με την ευκαιρία ανάληψης των καθηκόντων του, θα ευχηθώ ειλικρινά στον νέο πρόεδρο καλή επιτυχία. Με πρώτη προτεραιότητα να ορίσει επακριβώς το όνομα του πράγματος του οποίου ηγείται.