Παρακολουθήσεις: Μήπως πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο από ένα ελληνικό «Watergate»;

Καθώς η λίστα με τα ονόματα όσων φέρονται να παρακολουθούνται από ΕΥΠ και Predator όλο και μεγαλώνει και ουδείς έχει προβεί σε διάψευση ή μηνύσεις -τουναντίον κάποιοι επιβεβαιώνουν την παρακολούθησή τους, όπως η Αρτεμις Σίφορντ, υπεύθυνη κυβερνοασφάλειας του Facebook-, το ερώτημα είναι αν πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο από ο,τι νομίζουμε.

Μήπως δεν έχουμε ακόμη συλλάβει τις πλήρεις διαστάσεις της υπόθεσης και συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο από ο,τι μέχρι σήμερα γνωρίζουμε. Τι γνωρίζουμε;

(1) Ότι παρακολουθούνταν πολλοί, δεκάδες και μάλιστα φίλα προσκείμενοι στην κυβέρνηση, και όχι στοχευμένα όπως νομίζαμε στην αρχή αλλά σωρηδόν. Και βέβαια πως αφού υποκλέπτονται επικοινωνίες θα πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τον κάθε «στόχο», τουλάχιστον με 50 έως 100 εμμέσως παρακολουθούμενους.

(2) Οτι το Predator όπως και το Pegasus δεν καταγράφει μόνο συνομιλίες αλλά έχει τον πλήρη έλεγχο του κινητού τηλεφώνου με δυνατότητα πρόσβασης σε αρχεία, φωτογραφίες, βίντεο, τραπεζικές συναλλαγές και τη δραστηριότητα στα Κοινωνικά Δίκτυα.

(3) Οτι έχει υπάρξει εμπλοκή και συνεργασία της κυβέρνησης με την Palantir και το Pegasus Project για την υποτιθέμενη παρακολούθηση της εξέλιξης της πανδημίας αλλά και με τη Cisco και άλλες εταιρείες για την εξ αποστάσεως εκπαίδευσης χωρίς όμως να έχουμε μάθει ποτέ την τύχη των Big Data Που συγκεντρώθηκαν μέσω αυτών.

(4) Ότι το κύκλωμα λειτουργούσε πριν γίνει κυβέρνηση η ΝΔ και ότι μάλιστα ίσως διά της ενσωμάτωσής του στην ΕΥΠ μέσω απόρρητων συμφωνιών και συμβάσεων να επιδιώχθηκε η εξόφληση παλιών λογαριασμών καθώς και η μετακύλιση του νέου δυσθεώρητου κόστους στο δημόσιο.

Θα είναι μέγα λάθος να θεωρούμε ότι όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν μόνο με μία μικρή ομάδα, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται που παίζει μικροπολιτικά παιχνίδια με στόχο να ανέλθει και να παραμείνει στην εξουσία ή ένα παιχνιδάκι του “ας μάθουμε τι λένε φίλοι και εχθροί για εμάς για να έχουμε τα νώτα μας προφυλαγμένα».

Ένας μηχανισμός τέτοιου εύρους και δυνατοτήτων, με τα ισχυρότερα εργαλεία κατασκοπείας της αγοράς, δεν κάνει απλώς συνακροάσεις. Εχει τη δυνατότητα συλλογής, αποθήκευσης και ταυτόχρονης επεξεργασίας και συσχετισμού μεγάλου όγκου δεδομένων, από εκατοντάδες ή και χιλιάδες πρόσωπα, χωρίς να χρειάζεται να παρακολουθείς τον καθένα ξεχωριστά, αλλά μέσω αλγορίθμων. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να απομονωθούν “στόχοι” και να γίνουν “φύλλο και φτερό” όλα τα προσωπικά δεδομένα τους.

Εάν η ΝΔ ή κάποια ομάδα στο εσωτερικό της είχε πρόσβαση σε τέτοιες τεχνολογίες και υποδομές, όλα δείχνουν ότι μάλλον ξεπέρασε το φράγμα της στοχευμένης παρακολούθησης 10-15 ατόμων και έχει εδώ και καιρό τη δυνατότητα μαζικής υποκλοπής δεδομένων που δεν περιορίζεται σε 100 ή 200 πολιτικούς, δημοσιογράφους ή άλλους πολίτες “ειδικού ενδιαφέροντος”.

Μήπως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα high-tech, μαζικό φακέλωμα χιλιάδων πολιτών, μία πρακτική γνωστή στη Δεξιά εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες η οποία νομίζαμε όλοι ότι έχει τερματιστεί οριστικά από τη δεκαετία του ’80; Αλλωστε ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου και άλλοι έχουν κάνει λόγο και για φυσικές παρακολουθήσεις, όχι μόνο ψηφιακές.

Μήπως επίσης κατά το διάστημα μέχρι τις εκλογές του 2019 η ομάδα αυτή είχε αξιοποιήσει αυτές τις δυνατότητες για τη συλλογής και παράνομη επεξεργασία τεράστιου όγκου δεδομένων ψηφοφόρων έτσι ώστε να μπορεί να στατιστικοποιεί τις πολιτικές απόψεις και προτιμήσεις όλου του πληθυσμού και στη συνέχεια τη χειραγώγησή του ανά ομάδες;

Μήπως, τελικά, δεν έχουμε να κάνουμε με το ελληνικό «Watergate» αλλά μία ελληνική εκδοχή της Cambridge Analytica.

Η οποία μάλιστα μπορεί να τεθεί και πάλι σε λειτουργία πριν τις επόμενες εκλογές…